LENS is weer terug in de vierde klasse. De ontlading was groot toen via de omroepinstallatie bekend werd gemaakt dat de wedstrijd tussen de beide concurrenten GSC/ESDO en Celeritas in een gelijkspel was geëindigd. Dat was voor LENS een ideale eindstand. Onze jongens hadden gedaan wat ze moesten doen: drie punten pakken thuis tegen DUNO. En hoe? De uitslag was weer een duidelijk bewijs dat dit elftal een paar maten te groot is voor de vijfde klasse. Dat we uiteindelijk in de dubbele cijfers terecht zouden komen was gezien het spelbeeld in de eerste helft toch wel verrassend.
DUNO was niet van plan de winst zomaar weg te geven en vocht verbeten tegen een steeds sterker wordend LENS. Het duurde 10 minuten voordat onze aanvallers voor het eerst in de buurt van het DUNO goal kwamen. Maar toen was het ook meteen raak. Romano Tettero stond op de goede plaats om de openingsgoal binnen te knikken. DUNO wilde nog niet wijken en toen plotseling de 1-1 op het scorebord kwam sloop er toch wat angst in. Was DUNO ook niet de club die GSC/ESDO wist te verslaan? De vrees was maar van korte duur. Wederom Romano kopte een perfect genomen corner van John Mansveld beheerst tegen de touwen. In de slotminuut van de eerste helft was het Johnny zelf die de bal vanaf de zijkant prachtig in de verre hoek schoot.
Het DUNO-verzet was definitief gebroken, zeker toen direct na de rust Romano zijn derde wist te maken op aangeven van broer Ricardo. Vanaf dat moment was het de ene aanvalsgolf na de andere die de DUNO-defensie teisterde. In tien minuten tijd kon scheidsrechter Santana de Andrade vier keer naar het midden wijzen. Maurice Schuurman schoot vanaf de rand van de zestien 5-1 binnen. Vervolgens liet Johnny weer een van zijn befaamde voorzetten los, waar Jochem van Loon vallend zijn blauwgeverfde haardos tegenaan kon zetten
Aanvoerder Niels Schuurman deed ook nog twee hele fraaie duiten in het zakje. De groenzwarten zakten heel ver weg en bakten er niets meer van. De ploeg werd volledig overklast. De afweer dreigde een farce te worden toen een 63-jarig aanstormend talent zijn debuut tussen de palen in de DUNO-ploeg mocht maken. LENS liet zich hierdoor niet van de wijs brengen. De verwarring werd er bij DUNO alleen maar groter op, getuige de inzet in het eigen doel die de 9-1 betekende. De roep om de “tien, tien, tien”, werd door Fahrid Cijntje gehonoreerd. Van achteruit opgestoomd rondde hij fraai af. De 115e (!) van dit seizoen.
Een paar minuten later mocht de vreugde over de behaalde titel losbarsten. Een grote kluwen hossende spelers en begeleiders was het gevolg. De jeugd die het elftal de hele wedstrijd zo hartstochtelijk had aangemoedigd (klasse jongens!!) nam bezit van het veld. De champagne werd ontkurkt en de LENS-aanhang straalde. Het laatste kampioenschap dateert al weer van 1993 toen de promotie naar de 2e klasse werd bewerkstelligd. Daarna werd de vrije val naar de 5e klasse ingezet. De weg omhoog is nu weer ingeslagen. Voorzitter Rob Vergeer was na afloop in het clubgebouw op een tafel geklommen om aan de LENS-meute te verkondigen dat dit het begin is van het rijtje 5,4,3,2,1. Iedere rechtgeaarde LENSer hoopt dat natuurlijk met hem. Dat LENS behalve kampioen met voetballen ook nog op het gebied van feestvieren zijn gelijke niet kent, bleek in de avonduren. Ondersteund door ‘levende” muziek was het nog heel lang, heel erg gezellig in het clubgebouw.
De felicitaties gaan in de eerste plaats natuurlijk naar de spelersgroep, een prima mixture van routine en jeugd, van technisch vermogen en werklust. Een groep waarin veel jongens zitten die een aantal jaren zijn weg geweest bij LENS, maar terug zijn gekomen om de club weer op een “LENS-waardig” niveau te brengen. De eerste belangrijke stap is nu gezet. Een compliment ook aan de groep dat het de motivatie kon opbrengen om elke wedstrijd weer de accu op te laden tegen tegenstanders die klassen minder waren. Degene die ze zo scherp wist te houden was natuurlijk trainer Hans Lamens. Hij heeft als trainer al vaker kampioenschappen behaald en heeft nu ook bij LENS het “kunstje geflikt”, daarbij terzijde gestaan door elftalleider Peter Scherf. Een koningskoppel dat gezelligheid en prestaties op een uitstekende manier weet te combineren. De gelukwensen gaan uiteraard ook naar de rest van het begeleidingsteam: Grensrechter Joop Groos heeft altijd geconcentreerd gevlagd, ondanks dat de wedstrijden zich over het algemeen op de helft van de tegenstander hebben afgespeeld. Verder verzorger Gerard Tolido die vakkundig het blessureleed verzachtte en wedstrijdsecretaris Robert Pilon. Hij wist steeds weer voor aansprekende oefenpartners te zorgen.
Last but not least: de supporters. LENS beschikt gelukkig over een trouwe aanhang die de club niet in de steek heeft gelaten toen het naar de kelder van het amateurvoetbal afzakte. Dit kampioenschap is een verdiende beloning voor iedereen die eraan heeft meegewerkt.
De volgende spelers waren verantwoordelijk voor dit mooie resultaat:
Jordi van Rheenen, Fahrid Cijntje, Ricardo Tettero, Romano Tettero, Jimmy Spaans, Jochem van Loon, Eddy van Delden, Johan van Delden, Hakim Bouidou, Michel Fransen, Ramon Hendriks, Johnny Mansveld, Maurice Schuurman, Niels Schuurman, Dennis v.d. Steen, Bulent Yungol
De eindstand:
| Gesp | Pnt | ||
| 1 | LENS 1 | 22 | 59 |
| 2 | GSC-ESDO | 22 | 52 |
| 3 | Celeritas | 22 | 47 |
| 4 | Oranjeplein | 22 | 39 |
| 5 | RFC ‘95 | 22 | 33 |
| 6 | VOGEL | 22 | 32 |
| 7 | Juventas | 22 | 31 |
| 8 | RTT ‘99 | 22 | 26 |
| 9 | DUNO | 22 | 20 |
| 10 | Triomph | 22 | 16 |
| 11 | Dynamo ‘67 | 22 | 14 |
| 12 | ADS | 22 | 5 |
LENS 1 – DUNO 1 10-1
(19 maart 2000)
door Jaap Colpa
